Hoeckse dinsdag
Lijkt even de uitzondering op de regel te worden maar blijkt uiteindelijk deze uitzondering niet waar te kunnen maken in het Hoeckse. Waar alles tot aan de hemel lijkt te groeien waardoor er inmiddels sprake is van een wilt groei. Wat zorg voor soms ondoordringbare paden in de uiterwaarden en grienden van het Hoeckse. Waar de frambozen inmiddels al volop te vinden zijn alsook de wilde aardbeien. Er als de overgroei van de bramen iets zegt over de bramen oost dat eten we nog twee jaar bramenjam in het Hoeckse. Want je kan geen tuin of stukje grond vinden dat geen bramen struik heeft en de stekelige takken zorgen nu al voor het nodige ongemaakt. Maar misschien komt dat ook wel doordat we een beetje stekelig worden van het vele water. En dat terwijl we allemaal verlangen naar een beetje lucht het liefst een helder blauwe lucht. Met een klein windje dat alles helder blauw houdt en zorg dat alles overwaait in het Hoeckse. Maar we moeten gewoon wat geduld hebben dan komt alles goed al heerst er soms een beetje twijfel. Gelukkig hebben we altijd wel een moment dat beter of slechter is dan het huidige moment. Als dat niet zo was dan zouden we ons gauw gaan vervelen en dan is er ook geen reden meer om iets te gaan doen of beleven. Want deze manier van dingen zorgt er voor dat we dingen wel of niet onthouden. Herinneringen aan betere tijden of momenten lijken met de jaren alleen maar talrijker te worden. Terwijl ook de beleving van dingen die in het verleden liggen mooier lijken dan wat je op het moment zelf beleefde in het Hoeckse. Maar goed dat we elke dag weer nieuwe herinneringen aan kunnen maken. Zodat alles wat we al eerder hebben meegemaakt in het Hoeckse iedere keer een beetje meer glans krijgt.