Hoeckse dinsdag
Vandaag blijkt eens te meer dat er altijd een rij staat om het Hoeckse in te komen met bestuurders die bij de vangrail staan te kijken of het nog beweegt. Want als je in het zonnetje voor de Heinenoord tunnel staat te wachten wil je er eigenlijk niet te lang bij stilstaan. En omdat je niet weet hoe lang je staat te wachten tot het weer gaat rijden kan je ook niet aangeven hoe laat je aan tafel zit. Wat niet altijd goed valt bij het thuisfront die de piepers al op hadden staan. Maar zolang er nog geen werk is voor alle inwoners binnen het Hoeckse moeten sommige er buiten hun heil zoeken. Goed dat er buiten het Hoeckse nog zoveel vraag is naar talent uit het Hoeckse. Waar het weidse landschap een grote incubator is voor jong talent wat elders zijn of haar gelukt vindt. Zo kan je in alle windstreken mensen tegen komen die hun wortels in de Hoeckse klei. Inmiddels blijkt er dus een netwerk van Hoeckse talenten die in alle windstreken vertegenwoordigd zijn. Of deze talenten ooit nog kunnen aarden op het eiland is een vraag die de komende jaren zal worden beantwoord. Voorlopig dragen al deze oud inwoners van het Hoeckse een stukje van het eiland in hun hart. Waardoor ze het eiland niet volledig hebben verlaten en altijd een contact kunnen houden met de Hoeckse klei. Alleen is het niet altijd mogelijk om een Hoeckse bintje op je bord te krijgen of een eigenheimer. Gelukkig is er altijd nog altijd een grootgrutter in het Hoeckse die de boodschappen of de hele wereld verstuurd. Want je mag dan wel de stappen in het grote weidse hebben gemaakt het weidse van het Hoeckse heeft je daar natuurlijk je hele jonge leven op voorbreid. En eenmaal van het eiland liggen er kansen voor je open als voormalig inwoner van.