Hoeckse dinsdag
Is een druilerige dag en meer kan ik er echt niet van maken maar toch is zo’n dag goed voor het Hoeckse. Want op een druilerige dag als deze, krijgt alles weer een beetje lucht en kan het zich herstellen. Eigenlijk is een dag als deze een opmaak naar een betere dag die in de loop van deze week nog gaat komen. Zo kan stilstand dus ook betekenen dat je wordt voorbereid op iets beters. Maar het probleem zit hem dan niet in het stilstaan maar de periode die er overheen gaat voor dat je weer in beweging komt. In deze tijd waar bewegen bijna dwangmatig is, is er eigenlijk geen tijd voor stilstand. Terwijl het juist goed is om je te hervatten en een pas op de plaats te maken. Door deze manier van doen gaat er dus veel verloren door het niet tijdig onderkennen. Om het allemaal niet te zweverig te laten worden even een voorbeeld. Mijn buren hebben sinds de rage die ontketend werd door een landelijk supermarkt een moestuintje. In deze door de hele familie ondersteunde moestuin worden behalve tomaten sla en bonen ook bessen en aardbeien geteeld. De aardbeien deden het tot afgelopen zondag erg goed, elke dag konden er wel rijpe aardbeien worden geplukt. Echter de laatste dagen loopt de oost terug en maakt een pas op de plaats. Dit tot onvrede van de kinderen van de buren, die gewoon aardbeien willen eten en niet nog een paar dagen kunnen wachten. Nu heeft alles tijd nodig om tot bloei te komen en daarna uit te groeien tot vrucht. Maar juist die tijd lijkt er niet te zijn, hierdoor wordt het groeiproces onderbroken terwijl het groeien een onlosmakelijk geheel vormt met de rijpe vrucht. Al mijnpogingen om de kinderen gerust te stellen lijken op niets uit te lopen. En de onvolgroeide vruchten worden hierdoor te vroeg geplukt, wat zal resulteren in een nog langere periode zonder rijpe vruchten.