Hoeckse donderdag
Vanmorgen toch even gedacht dat niets me van me stuk zou brengen vandaag in het Hoeckse waar de meeste dingen nu eenmaal aan me voorbij gaan. Behalve dan op de dagen als er echt iets lijkt te gebeuren in de wereld om ons heen. En vandaag was het dan ook een dag waarbij in het Hoeckse door veel mensen zal worden stilgestaan. Was het alleen maar om het gemis van iemand die ons ver weg toch zo goed leek te begrijpen. En er tevens voor verantwoordelijk was dat het ongeletterde deel van het Hoeckse wilde gaan lezen in de begin jaren zestig. Toen hij een blad uitbracht wat menig garage, werkplaats en werkplek mocht sieren direct naast de Pirelli kalender. Was er altijd een plekje vrij in het Hoeckse voor de Playboy bunny van de maand die soms de strenge schooljuf was. Die er wel voor zorgde dat je ook de artikelen in het blad las ondanks dat dit niet altijd makkelijk was. Want de verhalen werden bijna altijd geschreven door schrijver die in hoog aanzien stonden en niet echt luchtige literatuur afleverde. Maar goed dat we een aantal jaren hadden om aan deze schrijfstijl te wennen en ons aan de inhoud konden meten. En eenmaal gewent aan al deze literatuur ga je het natuurlijk ook missen als je een maand zou overslaan in het Hoeckse. Ook al mogen we inmiddels de Pirelli kalender en de Playboy bunny’s niet meer ophangen omdat dit aanstoot gevend zou zijn. Ergens op een van de leestafels is er altijd wel een inkijk exemplaar te vinden met een goed aanbod aan verhalen. Omdat een man ooit het lef had een blad voor mannen uit te geven in het Hoeckse zonder te luisteren naar conservatieven die het daar niet mee eens waren. Deze man is vandaag overleden en zal ons dus voor de rest van ons leven in het Hoeckse bij blijven. Was het alleen al aan de literatuur die hij voor ons toegankelijk maakte en waar we van het genoten.