Hoeckse donderdag
Is wakker worden in een donker Hoeckse waar iedereen lijkt te slapen of zich heeft verslapen. Maar eenmaal uit bed gedoucht en aangekleed aan het ontbijt zitten blijkt dat best mee te vangen. Aangezien er meer pap naast het bord ligt als dat ik binnen heb gekregen, aangezien ik iedere keer mijn hand opsteek als er een bekende voorbij komt. En aangezien iedereen zijn hand opsteekt als deze voorbij loopt heb je gewoon de plicht hetzelfde te doen. Omdat we nu eenmaal alles samen doen in het Hoeckse is iedereen eigenlijk wel een bekende. Op de uitzondering na mensen die nooit ergens voor te porren zijn en de hele dag liever op de bank blijven zitten. En dat zijn niet altijd mensen van buiten soms zijn het zelfs mensen die al jaren in het dorp wonen. Maar op een of andere manier geen band hebben of willen hebben en liever op zichzelf zijn. Die worden dan als het ooit weer anders wordt gezien als laat instromers. Omdat we eigenlijk gewoon een wij samenleving zijn in het Hoeckse en niemand buitensluiten. Ook al zijn er mensen die uit overtuiging geen onderdeel willen maken van de wij samenleving in het Hoeckse. Maar ook voor hen is er altijd wel een plekje als men toch nog bij zinnen komt. Immer zijn we altijd een hechte groep geweest anders hadden we het Hoeckse nooit aan het water kunnen onttrekken. En was de weidsheid alleen te ervaren geweest op een oneindige grote oppervlakte water. Dat water ligt nu rond het Hoeckse en geeft ons de status van eiland in Zuid Holland. Iets wat dan niet echt onbewoond kan worden genoemd, wat wel een stukje van de romantiek wegneemt. Al zijn er genoeg plekken in het Hoeckse die je de indruk geven dat je de enige bent in de directe omgeving. Maar dat duurt nooit lang als je diezelfde plek eenmaal hebt verlaten in het Hoeckse.