Hoeckse donderdag
Is haasten om op tijd van huis naar het werk te komen in het Hoeckse waar ik eerst veel te vroeg wakker was en nu bijna te laat. En om het dan nog een beetje verder aan te dikken staan er ook nog mensen die een praatje willen maken omdat je te laat bent. Gelukkig is het niet te druk in het Hoeckse en rijdt alles ook nog een beetje door. Er is ook weinig afleiding waardoor de aandacht volledig op de voorganger is waardoor ik ook op een gegeven moment het idee krijg dat er niemand meer achter me rijdt. Of is dat dan toch dat ik een roodlicht heb gemist ik kan er niet bij wat de oorzaak van de leegte achter mij is. Alsof het Hoeckse in een keer al het verkeer achter mij heeft opgeslokt. Het eerste waar je dan aan denkt is een sinkhole een groot gat in de weg dat al het achter op komende verkeer heeft opgeslokt. En daar ben ik dan aan ontsnapt alsof er een engeltje op mijn schouder zat en mij heeft gespaard. Een vlugge blik naar echts en naar links leert dat de engel de vleugels heeft genomen. Waardoor mijn beide schouders nu leeg zijn zelf geen voetafdruk of vuiltje dat aan dit moment herinnert in het Hoeckse. Waar er meer mensen zijn die geloven in engelen dan mensen met een engeltje op hun schouder. Op een of andere manier wil het er nog niet in dat er misschien wel een engeltje op mijn schouders heeft gezeten. Zeker omdat ik zeker weet dat alle ramen in de auto dicht waren en ik geen engel heb gezien bij het instappen. Ik krijg het idee dat dit als ik het op het werk zou vertellen wel eens een issue zou kunnen worden in het Hoeckse. Daarom hou ik het voor mezelf en deel ik het vandaag met niemand in het Hoeckse.