Hoeckse donderdag
Is een dag die een beetje onverschillig begint in het Hoeckse waar we niet echt veel beter opstaan als gisteren. Maar waar vandaag wel van ons verwacht dat we gewoon weer aan het werk gaan in het Hoeckse. En dan nog niet eens voor een vier uurs werkdag maar voor de volle acht terwijl we onze handen meer dan vol zouden hebben met vier. Maar goed wie s’ avonds een vent is zal dit ook in de vroege morgen moeten zijn in het Hoeckse. Dus gaan we weer aan de gang maar niet van harte laat ons lichaam weten als we naast ons bed staat. Hoe is het mogelijk dat we in een avond ons lichaam zover kunnen belasten dat we er dagen erna nog last van hebben. Maar de schade is geleden en we moeten vooruit en volgend jaar zijn we dit alweer vergeten in het Hoeckse. Vandaag gaan we vol goede moet aan de gang en dat doen we met volle inzet zolang dat kan. Eenmaal weer achter het bureau is er een ding wat opvalt sommige mensen leven met een bord voor hun hoofd. Zij durven vragen zelfs nog een dertienmaal te stellen omdat het antwoord hen niet zinde de eerste twaalf keer. Volhouders die hun falende werkhouding willen wijten aan dingen die buiten hun macht liggen zonder de oplossing in zichzelf te zoeken. Zoals er in een Bijbelverhaal als een is verwezen van een splinter naar en balk. Echter in hun zienswijze is de visuele beperking die zij hebben niet mag worden gezien als de oorzaak. Gelukkig zijn mensen zoals deze in het Hoeckse te tellen op een paar handen echter zorgen zij wel voor kruisbesmetting. Waardoor in principe meer van dit soort mensen in het Hoeckse zouden kunnen opstaan. Alleen kunnen we in zulke gevallen vertrouwen op het zelfreinigende eigenschappen van het Hoeckse.