Hoeckse donderdag
Is dan al weer even geleden maar soms hebben andere dingen gewoon even voorrang en wacht je even in het Hoeckse. Maar deze hoffelijkheid is niet meer te vinden onder veel inwoners van het Hoeckse. Waar steeds meer mensen gehaast zijn en op tijd lijken te lopen alsof je een langspeelplaat op 33 toeren afspeelt. En er geen ruimte meer is te variëren met de pitch knop die het naar beneden of naar boven bijstelt. Nee tegenwoordig kan het te laat komen zorgen dat mensen helemaal over hun toeren raken en dat merk je in alles in het Hoeckse. Waar je in het verkeer bijna wordt gedwongen om net iets harder te rijden dan is toegestaan. En de rij bij de bakker, slager en groenteboer geen rij meer is maar het rechts van de luidste zegeviert. Dat gaat dan we ten koste van de hoffelijkheid het open en voor laten gaan bij de ingang van een gebouw. Of het wijzen op een eventuele onvolkomenheid als we allemaal staan te wachten in het Hoeckse. Want door de terug gang in het aantal winkels in het Hoeckse wachten we steeds langer omdat we nog niet aan de beurt zijn. Maar dat wachten hoeft geen straf te zijn omdat er altijd wel iets gebeurt al je staat te wachten in het Hoeckse. Zo kan een kwartiertje wachten tot nieuwe inzichten leiden die je anders waren ontgaan in het Hoeckse. Waar niet iedereen leeft en werkt met dezelfde normen en waarden als we door de eeuwen heen gewent waren. Daarbij komt dat niet elke verandering ten slechte n komt aan ons samen zijn in het Hoeckse. Immers door zijn geschiedenis heen heeft het Hoeckse zijn kleuren al meerdere keren zien veranderen. Ooit begonnen als een handelspost aan de rivier gegroeid tot een waar eiland met dijken tussen twee rivieren. En dan allemaal door de volharding van een kleine groep mensen die op momenten dezelfde visie hadden van het Hoeckse.