Hoeckse donderdag
Is er eentje die we met goede moed te gemoed treden in het Hoeckse waar de mist is opgetrokken en we weer een weids uitzicht hebben. Iets wat we de afgelopen twee dagen dan toch een beetje gemist hebben in het Hoeckse. Waar de kleine wereld waarin we onze tijd door brachten soms toch wel een beetje bekrompen voelde. Terwijl het Hoeckse nog steeds het weidse had waren we daar niet meer van overtuigd. Waardoor we een beetje onzeker werden en een beklemmend gevoel kregen als we om ons heen keken in het Hoeckse. Alsof iemand ons in een kleine ruimte had geplaatst om te laten zien hoe het was te leven zonder het weidse in het Hoeckse. Zelfs als we over de dijken naar het werk reden hadden we geen vergezichten om ons op te verheugen in het Hoeckse. Wat ons gevoel van vrijheid deed krimpen tot de grote van een erwt, in het weidse van het Hoeckse. Zodat het even ter discussie stond of we nog wel gelukkig waren in het Hoeckse nu het weidse leek te zijn opgegaan in het niets. Maar vanmorgen waren er dan ineens weer uitzicht op het weidse en bekroop ons het gevoel van vrijheid. Waardoor alle twijfels van de afgelopen week als sneeuw voor de zon zijn verdwenen en we weer opgaan in het Hoeckse. Waar we elke dag weer iets nieuws lijken te ontdekken wat we hiervoor niet eerder hadden gezien in het Hoeckse. Iets wat ook iedere dag lijkt te gebeuren als we weer plaats nemen achter ons bureau met het idee dat we het vandaag gaan maken. Om dan aan het einde van de dag te ontdekken dat we wel veel gemaakt hebben maar nog niet alles in het Hoeckse. Waar er iedere dag weer wat nieuws is en dat kan alles zijn in het Hoeckse en nooit iets wat we al eerder hebben gezien of gedaan.