Hoeckse donderdag
Is weer een koude en donkere dag in het Hoeckse maar ook een werkdag dus ontstaat er al gauw een tweestrijd. Waardoor we eigenlijk niet weten wat we willen in de vroege morgen in het Hoeckse maar blijven liggen is geen optie. Dus gaan we dan toch het bed uit om te douchen en te ontbijten, waarna de krant nog even wordt doorgenomen in het Hoeckse. Daarna is het echt tijd om aan het werk te gaan en alle zaken nog eens op een rijtje zetten in het Hoeckse. Iets wat al een soort automatisme aan het worden is aan het begin van de dag in het Hoeckse. Niet dat we daardoor anders zijn gaan werken alleen missen we het contact met andere collega’s in het Hoeckse. Vroeger konden we dingen vanuit verschillende hoeken samen konden bekijken in het Hoeckse. Waardoor er soms een ander licht op dingen ging schijnen waardoor we een andere aanpak konden uitvoeren in het Hoeckse. In het nieuwe normaal nemen we zelfstandig een beslissing om de dingen een bepaalde manier te doen in het Hoeckse. Of dat altijd het meest effect manier van werken is, lijkt moeilijk te bepalen aangezien we geen andere input krijgen in het Hoeckse. Daarmee is het Hoeckse eigenlijk best klein geworden en nu zelfs de kerstreceptie online wordt. Is er eigenlijk weinig over van het weidse waarvoor we nu eenmaal in het Hoeckse zijn gaan wonen. Omdat we in het weidse een vorm van vrijheid ervaren die we ergens anders niet konden vinden behalve dan, in het Hoeckse. Dat gevoel is er nu nog wel maar lijkt minder sterk dan het eerder was in het Hoeckse. Omdat naar buiten kijken door een raam nu eenmaal heel anders is dan gewoon lopen door de uitgestrekte polders van het Hoeckse. En toch zijn er nog momenten waarop we wel kunnen gaan lopen in het weidse van het Hoeckse.