Hoeckse donderdag
En we hebben eindelijk weer een dag die niet begint met de zon op het slaapkamerraam in het Hoeckse. Wat zoveel betekend als eindelijk weer een kans om af te koelen in het Hoeckse iets wat vannacht nog niet zo was. En al die korte warme nachten beginnen ons nu wel een beetje af te breken in het Hoeckse we komen slaap te kort. Zeker nu er sedert twee dagen ook een mug is die het op ons heeft voorzien en de slaapkamer is binnen gedrongen in het Hoeckse. Het gezoem van deze vrouwelijk mug zorg er voor dat we te pas en onpas wakker zijn op de meeste rare tijden in het Hoeckse. Iets wat er na een paar dagen al in hakt en wat zorgt dat we steeds meer veranderen in zombies die ontwaken in het Hoeckse. Om er vervolgens voor te zorgen dat we ons wel voortbewegen in het Hoeckse maar geen controle hebben. Iets wat zich pas halverwege de middag presenteert en waar in de vroege uurtje geen last hebben in het Hoeckse. We voelen ons dan lam ellendig en weten ons geen raad in ons eigen lichaam in het Hoeckse en dwalen een beetje rond. Als we onderweg een bekende tegen komen lijkt dat ons niet te interesseren in het Hoeckse en dus lopen we door. Er is eigenlijk niets wat ons kan tegen houden op onze doelloze zoektocht naar zin in de middag in het Hoeckse. We lijken bezeten van het niets en doen dan ook weinig tot niets in het Hoeckse als het even kan tenminste. Wel legen we kilometers per dag af op zoek naar zingeving in het niets, voor niets in het Hoeckse. Wat te doen om onszelf weer te verlossen van deze geestdodende activiteit in het Hoeckse. Er moet toch iets zijn wat ons uit deze vicieuze cirkel kan breken in het Hoeckse en het liefst een beetje vlug.