Hoeckse donderdag
Is een donkere dag eentje die ons doet beseffen dat niet alles naar onze hand kunnen zetten in het Hoeckse. En nu de dagen gaan lengen zullen we ons moeten schikken in het lot zonder te weten hoe en wat in het Hoeckse. Een periode die we zullen moeten doorstaan zonder achterom te kijken met onze blik op de dingen die gaan komen in het Hoeckse. Zoals we in het voorjaar als we de klei van het Hoeckse bewerken voor we de gewassen inzaaien in het Hoeckse. En nadat de zaailingen ontspruiten in het Hoeckse volgt er een tijd van groei in het Hoeckse. Met als resultaat een vrucht die we oosten nadat we er twee seizoenen voor hebben gezorgd in het Hoeckse. Ook al zou de vrucht ook zonder onze zorg ontstaan in het Hoeckse misschien iets kleiner of anders gevormd. Maar is het daarom een vrucht die ons minder zou smaken of minder zou voeden in het Hoeckse. We lijken geobsedeerd door groei en de maakbaarheid van onze omgeving maar is dit zo voor het Hoeckse. Is het Hoeckse niet ontstaat uit wat handen hebben gemaakt dijken die zorgde dat er land ontstond waar eerst water was. Klei die we konden bewerken en waarin de verzamelde zaailingen goed konden gedijen in het Hoeckse. Zo konden we ieder jaar weer zaaien en oogsten en langzaam maar zeker een extra dijk bouwen in het Hoeckse. Waardoor onze omgeving in veel gevallen maakbaar leek te zijn voor een korte tijd in het Hoeckse. Al werden we door de natuur meer dan een keer gewezen op de tijdelijkheid van ons bestaan in het Hoeckse. In de vorm van grote stormen en het water wat ons iedere keer wist te verassen in zijn natuurlijke vorm in het Hoeckse. En soms zorgde dat we weer terug werden geworpen in de tijd en weer dijken moesten bouwen in het Hoeckse.