Hoeckse donderdag
Op deze donderdag in het Hoeckse warmt het achter glas zoveel op dat het 25 graden Celsius punt zelfs even wordt geraakt. Waardoor de herinnering aan rokjes dag weer volop boven komt borrelen uit de herinneringen van afgelopen zomers. Waarschijnlijk zal het deze week of dit weekeinde nog niet zover zal zijn. Maar de gedachte alleen houdt me de komende koude nachten nog wel even warm. Nu maar hopen dat gedachte me nog even zoet houdt zodat de tijdsspanne tot de bewuste eerste rokjes dag binnen de grenzen blijft. Voor nu moet dat nog wel even lukken al doet de herinnering verlangen naar meer mooi weer. Blijft dat net een van de dingen die we niet in de hand hebben of maakbaar is. Gelukkig is er we mee te leven en op de slechter dagen kunnen we altijd terug blikken of gewoon even klagen. Want als we ergens goed in zijn dan is het klagen over alles en het weer. Niet dat het helpt maar soms lucht het wel op en dat is ook wel wat waard in het Hoeckse. Waar gelukkig niet alles maakbaar is en het ruige en de onvoorspelbaarheid een van de troeven is die het wonen op het eiland aantrekkelijk maakt. Niet dat het wonen op een eiland zorg voor een beschermde omgeving vol met extra’s die je elders niet vindt. Het blijft natuurlijk soms wel dorps maar dat kan ook een gevoel van geborgenheid geven. Zeker omdat eigenlijk iedereen wel iedereen kent in het dorp of er anders over gehoord heeft. Ook al heeft dit tot nu toe niet geleid tot lagere inbraak cijfers en lijken de ze cijfers zelfs hoger dan het landelijke gemiddelde. Toch is de saamhorigheid er die meestal ontbreekt in de stedelijke gebieden. Waar veel mensen toch meer op zichzelf staan en minder contacten met de directe buren hebben zo als in het Hoeckse.