Hoeckse maandag
Beloofde de dag van de arbeid te worden zowel letterlijk als figuurlijk dan wel in het weidse van het Hoeckse. Waar het verschil tussen rood en zwart weer maar eens benadrukt werd door de manier van doen. Want de zwarte boorden deden net of er niet aan de hand was terwijl de rode kern het liefst van de daken schreeuwde. De dag van de arbeid heeft ons namelijk allerlei rechten gebracht die vroeger met de voeten werden geschreden in het Hoeckse. Maar is er echt zoveel verandert of hebben de zwarte boorden ons het slechts laten geloven dat er zoveel verandert zou worden. De lonen in het Hoeckse liggen nog steeds aanzienlijk lager als in de Randstad waar we steevast de boertjes worden genoemd. Maar waarom is het vuur van de strijd dan toch verdwenen uit de huidige generatie. Zouden we dan toch vol met schulden niet meer zonder alle luxe kunnen die we op krediet hebben gekregen. Het Hoeckse heeft tegenwoordig rijtjeshuizen met meer spullen dan dat er vroeger in een heren boerderij stonden. En ook de hoeveelheid kleding en schoenen zou vroeger in een leven worden versleten. Maar tegenwoordig slijt kleding niet meer omdat we al weer andere hebben gekocht in het Hoeckse. De seizoenen lijken soms zelf voor te lopen op de natuur waardoor de zomerkleding al aan het einde van de lente plaats maakt voor het volgende seizoen. Terwijl de zaailingen niet eens hun hoofd boven de grond lijken te hebben getild. Het Hoeckse waar alles vroeger met de seizoenen mee liep lijkt nu zelf geen moeite meer te doen om te kijken welk seizoen het is. Waardoor het gevoel wat de seizoenen vroeger gedurende de verschillende maanden iedere keer anders nu verloren lijkt te zijn gegaan. Waardoor de uitbundigheid niet meer afhankelijk is van de temperatuur maar van het aanbod in de winkels van het Hoeckse.