Hoeckse maandag
Vanmorgen wakker geworden met Lentekriebels, kiebels in het Hoeckse die een gevolg zijn van de zonnig geworden dag van gisteren in het Hoeckse. Maar de Lentekriebels waren deze keer van korte duur toen ik de meer daagse voorspellingen van de ochtend krant zag. Komend weekeinde een ritje naar het tuincentrum gepland was de kop van het artikel. Waarbij de inhoud tussen de lijnen door aangaf vergeet het maar. Het wordt tegen het einde van de week andermaal bitterkoud met tot wel -5 graden Celsius en een gure oostenwind. Net nu het water weer van de ijsbaan is gepompt lijkt het Hoeckse zich weer op te maken voor koud weer. Waardoor een herhaling van de afgelopen tijd zeker ook in het Hoeckse tot de mogelijkheden behoort. Net nu we eigenlijk met ons hoofd alweer in de lente zaten blijkt dat moeder natuur soms hele andere ideeën heeft met wat er de komende tijd in het Hoeckse kan worden verwacht. En ook al zien we overal de eerste tekenen van het voorjaar in de bermen en de perken. Het weer is n eenmaal iets wat we niet naar onze hand kunnen zetten in het Hoeckse. Ondanks dat we daartoe vele pogingen hebben gedaan zijn deze allemaal niet succesvol gebleken. Gelukkig winden we ons meestal maar kort over deze tegenvallers die bij de eerste langere zonnige periode gauw vergeten zijn. Zodat we de meeste tegenvallers ontzettend goed kunne incasseren en verwerken in het Hoeckse. Waar nu eenmaal geen ene dag gelijks is aan de andere en er van enig patroon geen sprake is. Hierdoor lijkt elke dag die we buiten het Hoeckse doorbrengen een gemiste kans om een te worden met het weidse. Iets wat mensen van buiten wel kunnen ervaren maar nooit kunnen bereiken. De synergie tussen de vrijheid en weidsheid van het landschap enerzijds en haar bewoners in het Hoeckse anderzijds.