Hoeckse maandag
Is wakker worden na een weekeinde wat zijn sporen heeft nagelaten in het Hoeckse en dat betekend dat uit bed komen zeer doet vanmorgen. Zo zeer dat je met de gedachte speelt dat je toch eerst nog even naar de huisarts wil gaan voor te gaan werken. Maar in het Hoeckse zijn we niet echt ingesteld om voor elk wissewasje naar de huisarts te gaan om te klagen. Te klagen over pijntje en stijve spieren is trouwens ook geen optie voor de stoere mannen uit de velden in het Hoeckse. Zeker deze maanden niet want er moet gewerkt worden voor we weer tot rust kunnen komen in het Hoeckse. Waar de gemiddelde werknemer eerst om moet vallen voor hij naar de huisarts gaat en dat komt niet veel voor. Want daar zijn de meeste van ons gewoon te zwaar voor gebouwd in het Hoeckse en wordt dragen een onmogelijke taak. Daar komt wel langzaam verandering nu het tijdsbeeld verandert en mensen zich liever uithongeren voor een benige look. Wat weer resulteert in mensen op straat die je eigenlijk alleen maar bij kan voeren om weer een beetje vlees op de botten te krijgen. Iets wat in tijden van rampspoed weleens probleem kan geven immers er is geen nood voorraadje om op te teren. Geen premium voor de inwoners van het Hoeckse die eigenlijk nooit voor een gat te vangen waren. Maar dat is nu anders met de afgetrainde lichamen die omvallen bij een beetje stroming in de rivier. Daarmee is het Hoeckse langzaam zijn zelfredzaamheid aan het verliezen omdat inwoners niet meer staan als een boom. Maar dreigen af te breken als een takje in de wind die vrij spel heeft in het weidse van het Hoeckse. Iets wat bij extreem weer wel eens kan zorgen dat de zware taken op een klein groepje inwoners van het Hoeckse komt te liggen.