Hoeckse maandag
Is er weer eentje in het Hoeckse waar we nu na drie weken in het nieuwe jaar kunnen doen of het een sleur wordt. Diezelfde sleur die we ervaren als we in de ochtend naar het werk gaan en in de namiddag weer naar huis in het Hoeckse. Het Hoeckse is daarvan niet uitgesloten een patroon wat zich lijkt te herhalen en waar we geen invloed op hebben. Alsof we in de jarendertig film Modern times zitten van Charlie Chaplin geheel in het zwartwit zoals het Hoeckse in vroeger tijden. Al moesten we voor een fabriek toen der tijd wel naar de Suiker of gas fabriek in het Hoeckse. Tegenwoordig hebben we geen fabrieken zoals weergegeven in Modern times, in plaats daarvan zijn er kantoren en productiehallen in het Hoeckse. Wat van een agrarische achtergrond steeds meer op lijkt te schuiven naar iets anders in het Hoeckse. Iets waar we op voorhand niet kunnen zeggen dat het goed of kwaad is en of het echt past bij het Hoeckse. Datzelfde Hoeckse is door de eeuwen heen al vaker 180 graden verandert want wie herinnert zich nog de zalmvisserijen. Of ken nog de faam van de hoogstam kersen bomen en hun kersen in het Hoeckse van weleer. Allemaal veranderingen die in de loop van een generatie plaats vinden en die we ons steeds slechter voor de geest kunnen halen. Daarin is het Hoeckse dus niet anders an vele andere gebieden om ons heen en het volgden slachtoffer van dit vergeten. Zou wel eens de suiker fabriek kunnen zijn die ooit fier stond te roken en overal in het Hoeckse te zien was. En waar de seizoenarbeiders gedurende de heel koude maanden werk hadden in het Hoeckse. Waar ze meestal gedurende het voorjaar, zomer en de herfst op de landerijen van het Hoeckse hadden gewerkt. Niet altijd werk waar je vandaag de dag voor zou kiezen maar weleer een manier van leven in het Hoeckse.