Hoeckse maandag
Is weer een werkdag in het Hoeckse en eentje waarop we niet echt veel te vertellen hebben in het Hoeckse. We hebben immers een dag boodschappen gedaan en een dag door gebracht in de tuin met glazen water in het Hoeckse. Niet echt iets om te delen bij het koffiezetapparaat in het Hoeckse en dat betekend geen praatje pot deze keer. Nee we nemen ons voor de week goed te beginnen zonder te veel stress over de hoeveelheid werk in het Heckse. Gelukkig lijken meer mensen een eens gelijk weekeinde te hebben gehad en dus is er weinig animo voor een gesprek in het Hoeckse. Iets wat in het oude normaal weinig voor kwam omdat er altijd wel iets te vermelden was op maandag in het Hoeckse. Nu we gewent zijn om elkaar een langere periode niet te zien lijken we ook minder aan elkaar te vertellen in het Hoeckse. Soms weten we niet eens meer wanneer wie of wat er jarig is gedurende de dagen op kantoor in het Hoeckse. We lijken zelfs een beetje vervreemd van de collega’s die op andere afdelingen werken in ons bedrijf in het Hoeckse. Waarbij het zelfs voorkomt dat we vergeten te groeten als we iemand voorbij lopen in onze haast in het Hoeckse. Meer en meer lijken we in een staat van ontbinding terecht te komen waarbij we mensen niet meer groeten op straat in het Hoeckse. We lijken een beetje in ons zelf te keren en in een eigen wereldje te leven in het Hoeckse zonder aandacht voor wat er om ons heen gebeurt. En als er dan iets gebeurt buiten het Hoeckse lijkt dat opeens veel groter nieuws dan het nieuws uit de buurt. Hoelang zou het duren voordat we door het vele thuis werken vergeten voor wie we nu eigenlijk werken in het Hoeckse het is immers om het even.