Hoeckse maandag
Lijkt in eerste een rustige en redelijke dag te worden tot dan toch de sluizen boven het Hoeckse worden geopend. Waardoor het Hoeckse in enkele minuten verandert in een water paradijs met plassen van de ene naar de andere kant van de straat. En laat het nu ook nog eens vakantie zijn wat betekend dat er grote groepen kinderen op zoek zijn naar vertier. Voor hen die niet op sleep worden genomen naar de overdekte speelparadijzen. Is er dan nog maar een ding om zich te kunnen vermaken laarzen aan en al stampend door de plassen op straat. Het lijkt er zelfs op dat de kou ze niet kan deren want het gespetter duurt wel een uur. Daarna zie je de verkleumde kleintjes naar huis rennen voor een warme chocolade en een warme kachel. Om toch weer een beetje op temperatuur te komen met als bij komend voordeel dat de energie er inmiddels uit lijkt te zijn gevloeid. En de namiddag achter een boek in een hoek op de bank wordt doorgebracht. Nu is dit het verhaal dat ik graag had willen vertellen maar de waarheid is anders dan deze vertelling. Vanmorgen bij de eerste spetters regen was het naar buiten gaan in het weidse van het Hoeckse geen optie. En werd er al gauw ruzie gemaakt wie er op de computer mocht en waar er naar werd gekeken op tv. Na een uurtje kwam de vraag naar drinken met wat erbij en anderhalf uur later de vraag wat eten we. De suggestie voor het middagmaal in het Hoeckse werd met gehoon ontvangen. En de vraag of er iemand bereid was om een boodschap te halen bleef onbeantwoord. Wat resulteerde in een andere keuze voor het avondmaal wat deze keer witte bonen met sla en een ei is geworden. Iets wat in het Hoeckse met dit weer vaker wordt opgediend.