Hoeckse vrijdag
Is wakker worden in klein Siberië in de slaapkamer waar de ramen de eerste tekenen van de kou in het Hoeckse dragen. Eenmaal buiten blijkt ook de auto te zijn voorzien van een laag ijs die een ijzig effect geeft aan de witte lak. Het Hoeckse lijkt zich op te maken voor extreme kou en hoe dat eruit kan zien ervaren we van morgen. Om niet aan de straat vast te vriezen is de enige echte optie de auto te starten en binnen afwachten tot deze is ontdooit. Niet de meest groene optie voor het Hoeckse maar wel eentje die zorgt dat de kou de botten niet kan bereiken. Met een blik op de thermometer blijkt het dat toch niet echt heel koud te zijn maar dat wordt buiten heel anders ervaren. Na een stief kwartiertje durf ik dan toch weer naar buiten om in de auto te stappen die intussen heerlijk is opgewarmd. Alleen de ruitensproeier gebruiken om de ruit extra schoon te maken is dan weer niet zo’n goed idee. Aangezien het achterblijvende deel van de ruitenwisservloeistof gelijk bevriest. Gelukkig is de motor reeds warm en kan ik met het verstellen van de verwarmingsoutput wonderen verrichten. Eenmaal op weg door het Hoeckse naar het werk heeft het toch wel iets de rijp op de bomen doen het geheel toch weer anders tonen. Gelukkig is de afstand tussen de auto en het kantoor ook niet al te groot en staat op kantoor de kachel ook al te loeien. Zodra je dan weer bent bekruipt je een gelukzalig gevoel van welbehagen alsof er een warme deken om je heen valt. En zo blijkt eens te meer dat het de kleine dingen zijn die het hem doen in het weidse van het Hoeckse ook vandaag weer. Nu maar hopen dat we dit gevoel nog een paar weken vol kunnen houden zodat we zonder kleren scheuren door de koude periode heen komen in het Hoeckse.