Hoeckse vrijdag
En net op tijd schiet ik vanmorgen wakker om nog snel mijn weg door het Hoeckse te vinden op deze laatste werkdag van deze week. Want in tegenstelling tot sommige andere die nog wel een of twee dagen mogen werken zit het er voor mij op. Althans als je boodschappen doen en de was op zaterdag niet als werk ziet in het weidse van het Hoeckse. Waar je van hard werken nooit dood leek te gaan maar daar komen we inmiddels weer op terug in het Hoeckse. Zeker nu mensen steeds vroeger te maken krijgen met de moderne wellness ziekten die dan ook nog dodelijk kunnen zijn. Steeds vaker zie nu een advertentie van iemand die zijn ziel en zaligheid in zijn werkt stopte. En zelfs zijn pensioen niet haalde omdat hij of zij werd ingehaald door het onvermijdelijke. Iets wat tot nadenken stemt en waardoor je soms geen antwoord kan vinden op indringende vragen. Of soms op hele simpele vragen die te basaal lijken om te worden gesteld in het Hoeckse. Maar dan uiteindelijk niet meer gesteld kunnen worden, omdat een antwoord uitblijft. Dit terwijl we hebben geleerd vragen te stellen en opzoek te gaan naar antwoorden. Zijn we soms juist bang voor het antwoord en stellen we de vraag niet. En ook al wordt er gesprokken over een hiernamaals. Het hier en nu lijkt moeilijk te verruilen voor deze plek die sommige beschrijven als een lege ruimte die zich vult met warme gedachten. Lijken andere te willen vechten om te kunnen blijven en bereid zijn daarvoor alles uit de kast te halen in het Hoeckse. Anderen lijken geen kans te hebben en worden overdonderd door het feit wat zich voordoet in het Hoeckse. Terwijl weer andere geen reden vinden om langer te blijven, op die ene plek en er voor kiezen hun weg te vervolgen. En zo het weidse verruilen voor het onbekende waar dingen niet zijn en er een kans is dat het beter is dan ergens anders.