Hoeckse vrijdag
Vanmorgen blijkt het toch wel koud in het Hoeckse waar er nog geen ijs op de ruiten staat maar waar we wel achteruit holen. Gelukkig hoeven we er vandaag niet op uit want het is onze laatste dag op kantoor. En we kunnen dus langzaam weer afbouwen en ons werk van deze week evalueren iets wat we doen met allerlei software. In deze software worden al onze bezigheden in een sprint gezet waarna we binnen een bepaalde tijd een doel moeten halen. Echter om dat doel te kunnen halen moeten we alleen aan dat project kunnen werken. En dan komt er een collega of een klant die je wat vraagt of advies wil en daar gaat je sprint. Voor je het weet ben je buiten adem en heb je de doelen van deze week niet kunnen halen terwijl ander dit wel kunnen door je advies of antwoord op hun vraag. Wat een eerlijke en objectieve manier van werken zou moeten zijn blijkt alleen rekening te houden met alle ikke en geen wij te kenen. Waardoor het Hoeckse egocentrischer aan het worden is en mensen niets meer voor elkaar over hebben. Hebben we met deze manier van werken en manier gevonden om mensen tegen elkaar uit te spelen of zitten er toch voordelen aan. Waarom zou je dingen willen afbakenen en in hokjes willen zetten in het Hoeckse. Waar de weidse de manier is om vrijheid te ervaren en genieten zonder dat er grenzen worden gesteld. Nu worden we in het Hoeckse gedwongen om in een vast omlijnt kader met voorwaarden en beperkingen. Hierbij is er dus geen sprake meer van vertrouwen en vrijheid in doen en laten. En lijken we ook in het Hoeckse worden geketend aan de heren die ons betalen voor ons werk. Echter niet tevreden zijn met het werk dat we voor ze verrichten en altijd maar meer willen in het Hoeckse.