Hoeckse vrijdag
Is alweer de laatste dag van mijn werkweek in het Hoeckse en dat was er weer eentje met pieken en dalen. Gelukkig heb ik een heel weekeinde om bij te komen immers we zitten in de vaste periode van 40 dagen na carnaval. Wat ik natuurlijk al wist voor ik afgelopen zaterdag deel heb genomen aan de festiviteiten vooraf gaande aan de vaste periode. Dat dit precies andersom is als bij de ramadan waar de periode van vaste eindig met het suikerfeest doet er dan niet toe in het Hoeckse. Immers elk feest is de moeite waard om te vieren in het Hoeckse en dat doen we dan ook overvloedig. Soms lijkt daarom het leven in het weidse wel eens op een groot feest dat geen einde kent. Maar dan opeens staan we weer met beide voeten op de grond omdat er soms toch een einde zit aan een feest in het Hoeckse. Waarna we een moment inruimen voor gedenken om daarna op de oude voet weer verder te gaan in het Hoeckse. Wat dan meestal betekend feesten met een iemand minder maar waardoor het feesten niet minder is. Tot op het moment dan dat ook het feesten voor onszelf eindig blijkt te zijn in het Hoeckse. En met een beetje geluk worden wij dan ook herdacht tussen de verschillende feesten door in en buiten het Hoeckse. Voor nu sta ik voor mij nog aan de goede kant van de klei maar hoe zich dat verder gaat ontwikkelen blijft onzeker. Immers van het program des levens heeft niemand een programma volgen de spreuk in de keuken van de buren. En die hebben deze spreuk uit over erving gekregen dus moet het een oude wijsheid zijn geweest in het Hoeckse. Al zou de tekst van mij best wel een beetje kunnen worden op gepimpt naar de huidige eeuw. Zodat we hem allemaal kunnen begrijpen in het Hoeckse.