Hoeckse vrijdag
Is wakker worden op alweer de laatste werkdag van deze werkweek in het Hoeckse en ook de laatste dag van de zomervakantie. Dat wil zeggen dat we vanaf volgende week het rijk weer alleen hebben in het Hoeckse. Geen onderbrekingen meer voor wat dan ook gewoon alles in mijn eigen tempo wanneer ik het wil in het Hoeckse. Iets wat de afgelopen zes weken zeker niet het geval geweest in het Hoeckse omdat er te veel afleiding was. Die afleiding moet of mag vanaf volgende week weer naar school wat betekend hele dagen weg van huis. Iets waar we stiekem best op hadden gehoopt in de weken hiervoor in het Hoeckse toen het soms even teveel was. Maar toen werden onze gebeden niet meer gehoord in het Hoeckse en moesten we zelf tot een oplossing komen. Nu lijken alle gebeden in een ander vaarwater terecht te zijn gekomen en groeien de bomen tot aan de hemel in het Hoeckse. Althans als corona geen roet in ons eten gaat gooien de komende weken waardoor dingen ineens helemaal anders worden in het Hoeckse. Ruimte genoeg dus voor wat schiet gebedjes en wat van het grotere werk in het Hoeckse. Want terug naar wat het was willen we onder geen beding meer in het Hoeckse dat zouden we niet kunnen. Nee we zouden ter plekke neer vallen en diepe rouw geraken als dat onze toekomst zou zijn in het nieuwe normaal. Dan liever gescheiden van huis en bed en een vrij en gestructureerd leven in een gesloten systeem in het Hoeckse. Niet normaal voor de meeste van ons die aan vrijheid hangen alsof het zuurstof is in het Hoeckse. Maar breng ons tot wanhoop en we zijn bereid alles op te geven voor slecht een kort moment van rust in het Hoeckse. En moment waarin we verdwijnen in het weidse en verdwalen in de horizon die maar niet dichterbij komt in het Hoeckse.