Hoeckse vrijdag
Is alweer de laatste dag van de werkweek in het Hoeckse althans zo zou het moeten zijn voor de meeste van ons. Helaas heeft het nieuwe normaal het werken makkelijker gemaakt en willen we in het weekeinde ook wel eens extra werk oppakken in het Hoeckse. Iets wat in het oude normaal niet echt normaal was in het Hoeckse en kwam eigenlijk ook bijna nooit voor. Nu alles ander is lijken we meer uren in ons werk te stoppen omdat we nu eenmaal uren over hebben in het Hoeckse. Alle uren die we eerder gebruikte om ons te ontplooien lijken zich te hebben omgevormd tot werkuren. Vrije tijd lijkt zich ook steeds meer te conformeren naar tijd die anders kan worden besteed in het Hoeckse. En zo zijn we langzaam weer terug bij af geraakt in het Hoeckse waar het werken door de eeuwen heen heel normaal was. Werken van de maandag tot het einde van de zaterdag en dan zondag naar de kerk van de baas in het Hoeckse. En dat niet een maar twee keer op een dag die beter bekend stond als een rustdag in het Hoeckse. Maar waarop de rust ver te zoeken was gedurende de lange ochtend en avond dienst in het Hoeckse. En dan te bedenken dat de meeste van ons zouden hebben gezworen nooit meer terug te gaan naar die tijd in het Hoeckse. Maar geen van ons heeft beseft dat jaren later een pandemie zou zorgen dat we weer die lange weken zouden gaan maken in het Hoeckse. Ook nu het een voldongen feit is lijken de meeste van ons, het werk nog steeds niet te zien als werk in het Hoeckse. En niet als extra tijd die aan het werk wordt besteed in het Hoeckse als gevolg van de pandemie. Zeker nu het voorzicht nog geen directe hoop bied voor een vlugge wending in het Hoeckse in deze pandemie.