Hoeckse vrijdag
Is vroeg opstaan in het Hoeckse waar we nog steeds leven in het nieuwe normaal wat dat ook mag zijn. Er lijkt namelijk niets nieuw of normaal aan ons leven in het Hoeckse en dat frustreert soms meer dat het weer. En daar is die weer het weer daar willen we het niet over hebben in het Hoeckse omdat het nooit is wat we willen. Of beter gezegd het is nooit beter dan we vooraf dachten of wat er vooraf was voorspelt in het Hoeckse. Verwachtingen lijken immers altijd hoger te zijn dan er logischerwijs verwacht had kunnen worden in het Hoeckse. Waar we schijnbaar goed in zijn is in het stellen van onhaalbare doelen om onszelf gemotiveerd te houden in het Hoeckse. Daarbij lijken we de overschatting van eigen kunnen voor lief te nemen en een gecalculeerd risico te nemen in het Hoeckse. Gecalculeerde risico’s lijken steeds vaker op steeds meer pekken voor te komen in het Hoeckse. En die zorgen er voor dat andere soms het onderspit delven door het risico wat andere verkeerd hadden ingeschat in het Hoeckse. Een manier om persoonlijke groei door te maken en daarbij de concurrentie en stapje voor te blijven in het Hoeckse. Om je daarna achter een oud spreekwoord schuil te houden immers waar gehakt wordt vallen spaanders in het Hoeckse. Waar er inmiddels weinig bomen over zijn die kunnen worden omgehakt voor deze redenen in het Hoeckse. Terwijl we vroeger veel meer bomen hadden en gebruikte voor ons dagelijkse leven in het Hoeckse. Lijken we inmiddels meer waarde te hechten aan het weidse waardoor de bomen moeten wijken voor zichtlijnen in het Hoeckse. Zichtlijnen die niet te vinden zijn in beleid en regels die zijn opgesteld door anderen buiten het Hoeckse. Andere ik hoor het mezelf zeggen alsof het dingen zijn van buiten het Hoeckse die ik niet ken of kan waarderen.