Hoeckse vrijdag
Op deze vrijdag moeten we al bijna weer afscheid nemen van de maand februari in het weidse van het Hoeckse. En ons opmaken voor de wintersport of het carnaval met de voorjaarsvakantie voor de deur. Alleen jammer dat we weer eens moeilijk het Hoeckse en in kwamen deze dag en het ons weer eens extra tijd koste. Maar waar hebben we het over een half uurtje extra op een mensen leven daar is toch mee te leven. Tel je deze half uurtje bij elkaar op dan blijkt het toch meer tijd te losten dan het je lief is. En aangezien tijd een kostbaar goed is kom je daar meestal te laat achter en sta je voor een voldongen feit. Het is dan meestal gedaan met de tijd die je had en die je hebt doorgebracht in een rijtje in een rijtje in het Hoeckse. Je vraagt je dan vertwijfeld af of je deze tijd niet beter had kunnen gebruiken zodat je de tijd niet verloren had. Maar wat is verloren tijd als de tijd wel besteed is aan dingen die er om doen. Tijd die je hebt besteed aan andere die je tijd goed konden gebruiken in het Hoeckse. Zij hebben dankbaar en voldaan nog een klein beetje tijd kunnen gebruiken samen met jou zonder dat er vragen zonder antwoorden waren. Dat is in onze tijd een groot goed omdat de tijd nu eenmaal niet meer wordt besteed met anderen in het Hoeckse. De tijd is steeds meer iets van jezelf wat je niet lijkt te willen delen omdat het je te kostbaar is. Daarvoor lijkt alles te moeten wijken zelfs familie banden en vriendschappen lijken te worden geslachtofferd voor extra tijd. En dat in een gebied waar het weidse van het Hoeckse een gevoel van vrijheid geeft. Maar die vrijheid is dan wel gebonden aan tijd in het weidse van het Hoeckse.