Hoeckse woensdag
En alsof het wachten was op de morgen dat ik ook een keertje iets te lang op bed zou blijven liggen in het Hoeckse. Vandaag dacht ik even dat het dan toch zover was om er even later achter te komen dat niet alle klokken zich naar de wintertijd stellen. Waardoor de eerste reactie bij het wakker worden was o nee haasten anders ben ik te laat. Om eenmaal gedoucht en gekleed voor een nieuwe werkdag in het Hoeckse erachter te komen dat tijd een weids begrip kan zijn. En dat mijn dag dan ook zou beginnen met een overvloed aan tijd om op mijn werk te komen een vrijheid die ik meestal niet heb. Dan maar even de MAX geheugen kwis meenemen en een half uur lang een herhaling van het eerste journaal. Niet dat je echt vrolijk wordt van de beelden die je dan in de vroege morgen in het Hoeckse bereiken op een dag als deze. Want niet overal zijn mensen instaat hun leven te leiden zonder anderen daar negatief in te betrekken. Omdat zij dat zijn dus de andere anders in de wereld staan dan wij in het Hoeckse. Ook al is natuurlijk in het Hoeckse ook niet alles en iedereen gelijk kunnen we wel langs elkaar leven zonder elkaar te raken. Als dat komt door het weidse dat ons soms ook wel nietig doen voelen of omdat het gewoon niet bij ons opkomt. Geen idee maar op een of andere manier staan of willen we daar niet bij stilstaan in het Hoeckse. Waar we zelfs bij een vallende meteoriet niet eens zouden denken dat het ons zou kunnen treffen. Omdat er eenmaal zoveel ruimte is waar deze zou kunnen inslaan zonder iemand te treffen in het Hoeckse. Maar wat nu als we worden getroffen door iets wat niet kan aarden in het Hoeckse omdat zijn gedachte goed niet overweg kan met de vrijheid van het weidse.