Hoeckse woensdag
En wakker worden is inmiddels geen wakker worden in het Hoeckse waar alles langzaam en zeker lijkt te verbanden. Tot vanmorgen om zeven uur dan als er vanuit uit de hemel voor het eerst neerslag neerdaalt op de bomen, de wegen en de landerijen van het Hoeckse. Is dit nou waarvoor vele hebben zitten bidden in het Hoeckse de afgelopen dagen. Of ben ik dan oneerbiedig en moet ik me nu schamen voor deze daad van onwetendheid. Iets wat je eigen niet zou moeten zijn ontgaan als je een beetje had opgelet in het weidse van het Hoeckse. Maar goed nu regent het in het Hoeckse natuurlijk niet genoeg en een druppel op een gloeiende plaat. Toch moeten we niet ontevreden zijn met dit geschenk wat overigens niet lang stand wist te houden. Toch net lang genoeg om mij de paraplu op te laten zoek voor het laatste stukje van de auto naar kantoor. Waar we dan ook nog eens een hele dag onder het genot van een airco mogen werken met uitzicht in het Hoeckse. Iets wat in de grote stad wel heel anders is en wordt ervaren door de stedeling. Die nog steeds moet bidden voor een beetje verlichting in deze bizar warme tijden. En met de code oranje is het ook elke dag weer tellen of iedereen de vorige nacht in het Hoeckse heeft overleeft. Want ook al weten we dat de het heetste van de dag moeten mijden en voldoende moeten drinken. Soms is dit tegen dovemans oren waardoor er hier en daar wel eens een slachtoffer valt in de hectiek. Maar het Hoeckse zou het Hoeckse niet zijn als we ons daarvan niet te herstellen wisten. En na een moment van respect gewoon de draad weer op kunnen pakken. Omdat het leven in het Hoeckse gewoon verder gaat voor een ieder die er Woont, Werkt of Sport.