Hoeckse woensdag
En dat is wenen in het Hoeckse wakker worden met ijsbloemen op de ramen en bevroren ramen rondom bij de auto’s op de parkeerplaats. Dat wordt haasten om toch nog op tijd te zijn deze morgen maar eerst douchen en ontbijten. En zoeken naar de ijskrabber die niet meer in de auto ligt maar ergens in huis, maar waar. Na even wat tieren en een paar heldere momenten weet ik de ijskrabber dan toch te vinden. Zodat ik met frisse tegenzin naar buiten kan om de komende 20 minuten door te brengen in de frisse lucht in het Hoeckse. Waar ik niet de enige ben die moet krabben maar waar sommige gaan voor een andere methoden namelijk de auto starten en de verwarming aan. Ook zie je sommige mensen hannesen met een spuitbus deicer die niet veel later in de vuilbak beland. Maar alles is beter dan een pannetje warm water welke door de schrikreactie zorg voor een gescheurde voorruit. Het Hoeckse wordt langzaam wakker en ik moet verder over de wit uitgeslagen klinkers die optisch zorgen voor voorzichtigheid. We gaan dus met gepaste spoed naar het werk zonder te veel ander verkeer op de weg immers is iedereen net een kwartiertje later. Gelukkig weet ik zonder schade kantoor te bereiken waar alle ruiten zijn beslagen dus de kachel brand. Eenmaal binnen voelt het toe een beetje koud aan maar dat is waarschijnlijk omdat ik met de verwarming op vol ben komen aanrijden. Alles wijst er namelijk op dat het best aangenaam is te weten 21 graden wat de vraag oproep hoe warm het in de auto was. Niet echt oplet toen ik vanmorgen door het Hoeckse naar het werk ben gereden vanmorgen. Gelukkig lijkt het erop dat we vanavond niet hoeven te krabben in het Hoeckse. Nu maar hopen dat we morgen ochtend weer niet voor een verrassing komen te staan in het Hoeckse.