Hoeckse woensdag
En ondanks dat het pgesloten zitten ook wel zo voelt in het Hoeckse blijven we niet in bed liggen omdat het een gewone werkdag is. Terwijl er steeds meer verhalen de ronde doen van slachtoffers in het Hoeckse en net daar buiten. Lijken de meeste van ons het nog steeds te zijn als een straf die op ons is neergedaald in het Hoeckse. En dat wordt sommige groepen in het Hoeckse dan ook nog eens extra ingewreven omdat het iets is wat je overkomt. Sommige maken zelfs al het vergelijk met de Spaanse griep en de pest die de goede van de kwade scheiden in het Hoeckse. We moeten in het Hoeckse weer tot het geloof komen om alles weer in goede banen te kunnen leiden. Nu weet ik dat het geloof je mooie dingen kan brengen maar genezing is daarbij wel een twijfelachtige ook in het Hoeckse. Waar we best een keertje anders naar dingen willen kijken maar waar we vrij zijn in ons doen en laten. Om die vrijheid weg te nemen en te vervangen dor een geregeld leven in het Hoeckse gaat de meeste net een brug te ver. Was het alleen maar omdat regels soms geen regels blijken te zijn en opeens een wettelijke basis hebben. En als we ergens wars van zijn dan is het wetjes die ons vertellen wat wel en niet mag en waar we wel en niet mogen zijn in het Hoeckse. Iets wat misschien ooit de boventoon wist te nemen in het Hoeckse maar waar jarenlange strijd een einde aan hebben gemaakt. Je moet je toch niet bedenken dat alles weer terug gaat naar het oude en vooruitgang wordt afgeschaft in het Hoeckse. Waarbij we dus ons alleen gaan bezig houden met het opwerpen van dijken die andere buiten moeten zien te houden un het Hoeckse. Een eiland waar we wonen en werken zonder contact met de buiten wereld buiten het Hoeckse.