Hoeckse woensdag
Is wakker worden met een zonnetje en me zorgen maken of dat ik me niet hen verslapen in het Hoeckse. Gelukkig blijkt dat niet zo te zijn dus een aangename verassing voor de meeste van ons de morgen in het Hoeckse. Maar al vlug daalt de realiteit van alle dag in want nehalve een zonnige dag is het ook een thuiswerkdag in het Hoeckse. En dat is iets waar we een beetje aan beginnen te wennen ondanks de nadelen die dit heeft in het Hoeckse. Was het interieur van mijn huis tot nu toe een goed bewaard geheim voor mijn baas en collega’s in het Hoeckse. Tegenwoordig krijg ik gevraagd en ongevraagd tips hoe ik mijn huis anders kan inrichten in het Hoeckse. En als klap op de vuurpijl is er volgens de baas een werkplek onderweg naar het woonadres in het Hoeckse. Allemaal best goed en mooi maar waar laat ik een bureau met stoel en ladekastje in het Hoeckse. Niet iedereen is groot behuisd en heeft een kamer over waar dit kan worden geplaatst in het Hoeckse. Maar omdat de baas wettelijk verplicht is mij een werkplek thuis ter beschikking te stellen mag ik die niet weigeren in het Hoeckse. Dus wordt het roeien met de riemen die we hebben en dat betekend soms dat er ergens anders iets moet inschikken in het Hoeckse. Hierdoor verschijnen er opeens dozen met spullen op de meest rare plekken in huis omdat de schuur en zolder vollopen in het Hoeckse. Daarbij komt dat de plaats van het bureau wordt gezien als gedeeld terrein wat onrechtmatig is toe geëigend in het Hoeckse. Wat weer zorgt dat er op andere vlakken concessies moeten worden gedaan in het Hoeckse om oorlog te voorkomen. Waardoor de zegen van een eigen werkplek al gauw uitmond op een last die we moeten dragen in het Hoeckse.