Hoeckse woensdag
Is droog maar fris en dat betekend dat we niet gelijk naast ons bed staan in het Hoeckse we moeten even wennen. Wennen aan alles om ons heen en wennen aan het feit dat we alweer aan het werk moeten in het Hoeckse. Dat werk zou beter in balans moeten zijn en we zouden dus meer en meer tevreden moeten geraken in het Hoeckse. Tevreden met wat vragen sommige zich dan weer af met de balans tussen werk en privé in het Hoeckse. We zouden in een ideale wereld dus het werk goed gescheiden moeten kunnen houden van privé in het Hoeckse. Daarmee of misschien wel daardoor zouden we dingen makkelijker van ons af moeten kunnen zetten in het Hoeckse. En niet een heel jaar lang de randjes van wat mogelijk is moeten opzoeken in het Hoeckse als het even kan. Hier en daar zouden we gewoon een momentje voor onszelf moeten kunnen pakken in het Hoeckse. En op dat moment kan er even helemaal niets in het Hoeckse niets nada noppes gewoon even niet. Dat laatste wordt voor sommige best een moeilijke en eentje die niet makkelijk zal zijn in de dagelijkse praktijk in het Hoeckse. Was het alleen maar omdat niemand gewent is om nul op het verzoek te krijgen als het even kan in het Hoeckse. Maar waarom we nu juist zo in de race zitten lijkt dan ook weer niemand te weten in het Hoeckse. Ook niet als we wat tijd hebben ingeruimd voor zelfreflectie niet iets waar we dagelijks voor te porren zijn in het Hoeckse. Nee soms doen we gewoon dingen zonder te weten waar het nu helemaal over gaat in het Hoeckse. Iets waar we open aan beginnen om dan achteraf te vragen waarom we het eigenlijk hebben gedaan in het Hoeckse. Waarom staan we plichtsgetrouw vroeg op in de morgen om naar het werk te gaan in het Hoeckse. En waarom is het avondeten altijd iets voor half zes in de avond in het Hoeckse en altijd warm eten.