Hoeckse woensdag
En de voorteken waren er gisteren al maar vandaag is het dan tocht aan het dooien geslagen in het Hoeckse waar nu alle ijsbanen weer dicht zijn. En ook het eerder uit bed komen is niet meer nodig nu we niet meer hoeven te krabben. Alleen aansluiten in de rij is nog steeds het moto als je het Hoeckse door of uit gaat. Niet dat we er over blijven klagen maar het is toch een grote iritatie die niet vaak wordt uitgesproken. En behalve de ergernis kost het natuurlijk waardevolle tijd die we liever in het Hoeckse door brengen. Waar een aantal mensen zelfs het ijs op zijn gegaan met de prikslee om deel te nemen aan wedstrijden. Die natuurlijk eigenlijk altijd dezelfde uitkomst hebben omdat iedere keer dezelfde mensen zijn die deelnemen. En langs de kant wordt stiekem gehoopt op een nat pak voor een van de deelnemers. Wat weer lijdt tot hilarische taferelen aan de kan waar de beste stuurlui lijken te staan kijken. Want ondanks de snelheid en de accressen tijden het prikken met de prikstokken soms wordt er wel eens een wak meegenomen. Waarna de race met een nat pak weer gauw wordt voort gezet want winnen is nu even de belangrijkste van de wedstrijd. En de kou kan na de wedstrijd nu eenmaal worden verlicht met een warme chocomel of een kop erwtensoep. Ook de glühwein en de jagerthee zijn volop te krijgen in het clubgebouw. Waar het later op de avond steeds gezelliger lijkt te worden ook al spreken sommige met stem verheffing over vroegere tijden. Toen het weidse van het Hoeckse nog meer van deze folklore leek te hebben. Maar soms werd dan de uitkomst niet op het ijs bepaald maar in een schimmige achterkamer. Waar de favoriet van de rijkste boer in het dorp altijd met een slee lengte leek te winnen.