Hoeckse zaterdag
Is een gevoelige dag in het Hoeckse waarbij we terug blikken in het verleden en dat zorg leterlijk en figuurlijk voor een slechte dag. Omdat we in het Hoeckse best veel dingen voor als van zelfsprekend nemen in het weidse. Maar sommige van die dingen hebben andere soms het ultime offer gegeven in het Hoeckse. Zij offerde hun leven voor onze vrijheid en gaven ons indirect het weidse en haar vrijheid terug. Andere werden slacht offer van slecht gevallen tien ponders die eigenlijk ergens anders waren gepland. Maar deden uiteindelijk minder schade in het Hoeckse dan dat ze op hun oorspronkelijke plek hadden gedaan. Zo kende het Hoeckse zware tijden aan het begin van de oorlog en ook op vele andere momenten in een oorlog die uiteindelijk werd gewonnen. Vandaag is de dag proberen we ons dat te herinneren en de mensen die hun leven gaven. Zij waren ooit onze helden maar zolang na deze oorlog lijken ze de vergeten helden omdat familie en vrienden inmiddels zijn overleden. En met het overlijden van vrienden en familie raken de verhalen van onze helden een beetje in vergetelheid. Daarom gebruiken we vandaag om deze verhalen nog een keertje te vertellen en stil te staan bij het verlies. En bij het geluk wat voor de meeste van ons vanzelfsprekend is maar waarvoor meer dingen noodzakelijk waren. Dan wij denken te herinneren en waar we te weinig stilstaan als in het weidse genieten van het overweldigend gevoel van vrijheid. Die we elke dag weer kunnen ervaren in het Hoeckse waar het werk van eeuwen lang dijken leggen heeft gezorgd voor een weids landschap. Wat voor ons als van zelfsprekend wordt ervaren blijk in de praktijk het werk van mensen door de eeuwen heen. Sommige van hen hadden een visie die ons heeft gegeven een eiland waar de weidsheid ons een gevoel van vrijheid geeft. Dat het Hoeckse maakt tot een plek die ons bind en samenbrengt en een permanente plek heeft in ons hart.