Hoeckse zaterdag
En het is weer weekeinde in het Hoeckse maar nog steeds kunnen we nergens heen want thuisblijven is de regel. Iets wat we nu al een aantal weken doen dus lijken we de slag te pakken hebben in het Hoeckse. Waar de boodschappen ook vandaag weer worden bezorgd en niemand meer hoeft te sporten. Er is zelf geen noodzaak meer om te haasten in het Hoeckse omdat iedereen zich inmiddels met andere dingen bezig houd. Het minder zien van bekenden kennissen en familie begint te wennen alleen de hele dagen thuis beginnen tegen te staan. Alsof we gevangen zitten op een plek en nergens meer heen mogen het gevoel van vrijheid ebt langzaam weg. Eigenlijk lijkt het wel of we huisarrest hebben terwijl we geen wettelijke dwang daartoe hebben in het Hoeckse. Want nu we weken niet hebben kunnen genieten van het weidse in het Hoeckse voelen we ons beperkt in onze vrijheid. Die vrijheid ervaren we normaal als we ons door het Hoeckse begeven te voet of op de fiets en soms zelfs de auto. Maar nu lijken al onze vrijheden zich af te spelen in ons huis en in de tuin, die er dan wel weer spik en span uitziet in het Hoeckse. En toch zouden we er alles voor over hebben om alles weer normaal te krijgen in het Hoeckse dus houden we vol. Terwijl we niet de bron van het leed zijn hebben we wel veel moeten laten in het Hoeckse de afgelopen weken. En toch weten we dat alles ten goede van een goed resultaat is zodat we later een beter kans op genezing hebben in het Hoeckse. Genezing van een virus wat we nog niet hebben en misschien ook nooit krijgen maar wat ons nu aan huis gekluisterd houd in het Hoeckse. En dat heeft soms positieve invloed op ons maar soms zorgt het ervoor dat we ons afvragen waarvoor we het allemaal doen in het Hoeckse.