Hoeckse zaterdag
En deze zaterdag heeft dan uiteindelijk mijn eerste twijfel moment van het nieuwe jaar door een lezing over de toekomst van het Hoeckse. Het Hoeckse werd in deze lezing gekoppeld aan een digitaal platform dat de overcapaciteit binnen het Hoeckse beter benut. Doormiddel van censoren wordt deze overcapaciteit in kaart gebracht en gekoppeld aan het internet zodat deze beter kan worden benut. Hierdoor zou in principe geen overcapaciteit meer bestaan en zou bestaan capaciteit efficiënter worden gebruikt. Hierdoor zouden alle bestaande modellen en methoden tot het verleden behoren. Maar wat mij in dit alle eigenlijk een beetje is ontgaan wat nu de werkelijke voordelen waren voor het Hoeckse. Want als je eigenlijk goed kijk naar het Hoeckse ligt de charme van ons eiland in die overcapaciteit. Zo is er door de grote hoeveelheid aan vierkante meters iets ontstaan dat we ook wel het weidse noemen. En de variatie in het landschap is ten dele ontstaan door de overcapaciteit waardoor grote delen van het land braak blijven. In het nieuwe digitale platform zou dat niet kunnen ook de bloemranden die we de laatste jaren om de akkers zien zouden verdwijnen. Maar waarom zouden we alle capaciteit 100% benutten dat zou toch het zelfde zijn als te veel uit een bron halen. Dit terwijl we van onze fouten uit het verleden zouden moeten hebben geleerd. Lijken we dus nu een tijdperk te gemoed te gaan waarin we het Hoeckse tot op het bot gaan benutten. Maar met welke gevolgen hebben we niet geleerd dat je alleen mag oosten voor eigen gebruik om een goed beheerder te zijn. Nu moet ik eerlijk zeggen dat we daarin zelfs zijn doorgeslagen maar om alles nu nog in een hogere versnelling te zetten. Lijkt mij meer op roofbouw dan op het beheer dat we eigenlijk in de oorsprong van alle dingen mee hebben gekregen.