Hoeckse zaterdag
Had niet veel omhanden na de spanning op het eiland van de afgelopen week want als blijkt dat je geen stem meer hebt in het Hoeckse. Doet dat je wel nadenken over wat er allemaal nog in petto is voor de komende jaren. Het is alsof je een beetje de grip op de toekomst kwijt raakt want het is niet van vandaag dat bestuurders zeggen dat zij het laatste woord hebben. Was het vroeger zodat de gekozen vertegenwoordiging nog een klein beetje zijn oor te luister legde bij het electoraat. Nu lijkt het of dat het vooral de eigenbelangen en vriendjes politiek zijn die bepalen. Als burgerij heb je dus het geen stem meer in de meest basale dingen in je omgeving. We moeten er maar aan wennen dat beslissingen die voor ons worden genomen. En dat deze beslissingen je soms in de portemonnee raakt moet je dan maar voor lief nemen. Want er wordt verwacht in de komende jaren dat we volgzaam de weg volgen die voor ons is uitgestippeld. Natuur lijkt dit soms een aangenaam dat je weet waar je aan toe bent maar in dit geval is dat niet het geval. En dat komt voor een groot gedeelte ligt dit aan resultaten uit het verleden. Toen ook de politieke elite te veel in de melk te brokkelen kreeg wat leidde tot megalomane projecten waar de burgerij jaren en financieel lasten van heeft moeten dragen. Nu de meeste van die projecten aan het einde van de levenscyclus staan. Worden er in de vele achterkamers al driftig vergadert en vergeven waardoor nieuwe initiatieven bestuurlijk worden gestuurd. Wat betekend dit uiteindelijk voor de burgerij en wat zijn de eventuele gevolgen financieel en voor de leefbaarheid. Nu is het altijd moeilijk de toekomst te voorspellen maar in dit geval is er eigenlijk een plan. En van dat plan hebben de politieke elite de stukken in huis en die gebruiken ze de komende jaren om hun voordeel ermee te doe.