Hoeckse zondag
Zit eigenlijk overal tussen in vandaag in het weidse van het Hoeckse waar het gezegde Jantje huilt Jantje lacht wel heel dichtbij komt. Want op momenten lachen we en op andere momenten huilen we omdat er niets is wat kan voorspellen hoe de dag verloopt. Maar een ding is zeker vandaag is er meer was ontstaan dan op een normale doordeweekse dag in het Hoeckse. Waar normaal de lijnen op zaterdag vol hangen met de was of de witte was. Maar vandaag is al die was van gisteren er doorheen gegaan omdat we nu eenmaal niet nat door het leven kunnen gaan. Eenmaal weer droge kleren aan en vol goede moet naar buiten in het weidse van het Hoeckse. Om dan een kwartiertje later weer een stortbui op je dak te krijgen en het hele circus weer door te lopen. En omdat je nu eenmaal verwacht dat dit je niet nog eens gaat gebeuren in het Hoeckse ben je daarna pas na een uurtje aan de beurt. Maar een ding was zeker vandaag niets bleef ons bespaard maar op momenten werden we daarvoor gecompenseerd. Zodat de dag in het Hoeckse niet geheel verloren was en er momenten waren die we nog lang zullen herinneren. Want extremen dagen blijven nu eenmaal vlugger in ons geheugen hangen dan de gemiddelde dag. Waar de dag van vandaag in het weidse van het Hoeckse er eentje is die extreem onvoorspelbaar was. Eigenlijk was vandaag een spiegeling van het Hoeckse waar geen landschap hetzelfde is. En waar we zelf na jaren nog voor een verrassing komen te staan als we ons in onbekend gebied begeven. Want het weidse van het Hoeckse is groter dan een mensenleven lang is. Zodoende hebben we elke dag een nieuwe uitdaging zonder dat we daarvoor het eiland hoeven te verlaten. Alles wat we willen ontdekking ligt dus slechts een drempel verder in het weidse van het Hoeckse.