Hoeckse zondag
Vanmorgen bleef het buitje voor het stof uit en konden we al vroeg genieten van het zonnetje in het Hoeckse. Waar de meeste van ons op zondag uit willen slapen zijn er ook die al vroeg uit de veren zijn en op weg gaan door het landschap. De ene naar een samenkomst met andere gelijk gezindten de andere wandelen of fietsen genieten van het Hoeckse te bieden heeft. Het weidse van het Hoeckse heeft in de vroege ochtend namelijk een extra dimensie door de stilte die niet lijkt te worden onderbroken. Behalve dan door het kraaien van de haan of een lofzang van de lijster maar verder hoor je weinig omgevingsgeluid in het Hoeckse. Waar een klein briesje de bladeren doet ritselen en dat geeft je het gevoel van totale rust en ontsnapping. Zodat je aan het begin van de nieuwe week weer genoeg energie hebt opgedaan om er een week tegen aan te gaan. Maar soms is deze stilte en ontspanning ook de reden dat je dingen in een ander perspectief plaatst. En je heel anders kijkt naar de reden van ons bestaan in het Hoeckse kijkt. Want bestaat het leven voor de meeste van ons uit vijf dagen werken en daarna een dag boodschappen om daarna in een dag weer op te laden. Terwijl we hebben gestreden voor een vrije zaterdag lijken we daarna te zijn ingeslapen. En niet meer voor een betere balans tussen werken en vrije tijd te zijn gegaan. Dit terwijl sommige dan toch eerder stoppen met werken dan andere maar uiteindelijk gewoon doorwerken. Niet heel veel anders dan een eeuw geleden in het Hoeckse toen de mannen een week van huis waren. Terwijl vrouw en kinderen soms geen vijf kilometer van het werk moeten leven. Vaak onder slechtere omstandigheden omdat het loon niet alles kon kopen in het weidse van het Hoeckse.