Hoeckse zondag
Begint fris in het Hoeckse waar de zon ver te zoeken is terwijl we al zoekende zijn en niet lijken te vinden wat we zeken. Op deze zoektocht lijken we niets om ons heen te zien of op te kunnen nemen we dwalen door het Hoeckse. Zonder doel en eigenlijk ook zonder een bestemming gewoon vrij door het Hoeckse bewegen. Omdat dat bewegen er de laatste weken niet echt in zat wat een beperking van onze vrijheid betekende in het Hoeckse. Dit allemaal een dankzij de richtlijnen die ons werden opgelegd van hoger op in het Hoeckse. Nu de teugels weer langzaam worden gevierd mogen we steeds meer ook in het Hoeckse. Alleen zat het weer vandaag een beetje tegen wat betekende dat we de cv weer omhoog hebben gedraaid in het Hoeckse. En binnen in een warm huis ons vertier gezocht voor deze rustdag in het weidse van het Hoeckse. Terwijl de regen zachtjes tegen de ramen spatte en er buiten niet veel te beleven was in het Hoeckse. Zelf de meest doorgewinterde sporter leek vandaag niet in het Hoeckse rond te lopen je kon dus een speld horen vallen. En dan te bedenken dat we normaal altijd wel ergens naar toe gingen om ons te vermaken in het Hoeckse. Al die dingen lijken nu niet meer te bestaan en ons vermaak lijkt in rook te zijn opgegaan in het Hoeckse. Er wordt nu verwacht dat we ons vertier zelf maken en liefst niet in een te grote groep in het Hoeckse. Waardoor de zin en de motivatie steeds verder te zoeken is in het Hoeckse om weer naar buiten te gaan. We lijken er voor te kiezen onze vrijheid op te geven om zo zeker te zijn van een langer leven in het Hoeckse. Waardoor we dus steeds meer gaan lijken op een vogel in een gouden kooi in het Hoeckse.