Hoeckse zondag
Is wakker worden met regen op het slaapkamer raam waar we dn ook iets langer blijven liggen dan normaal in het Hoeckse. Want ook al is het een rustdag in het Hoeckse dat betekend nog niet dat we dan ook heel de dag in bed kunnen blijven. Nee op een rustdag staan we normaal ook niet te laat op en gaan we dus niet een hele dag in bed liggen in het Hoeckse. Al wordt het wel steeds moeilijker om de motivatie te vinden om uit bed te komen in het Hoeckse. Zeker als de vooruit zichten niet echt beter lijken te worden in de komende weken in het Hoeckse. Niet dat we ons niet zelf bezig kunnen houden in het Hoeckse maar het doelloos doorbrengen van onze dagen lijkt te zorgen voor een leeg gevoel. Dit gevoel zorgt er ook voor dat we weer na gaan denken over ons bestaan in het Hoeckse waar een halt aan geroepen is. Van de een op de andere dag was alles wat we normaal konden doen in een weekeinde opeens niet meer in het Hoeckse. Erger nog dan dat werd dit het nieuwe normaal in het Hoeckse het weidse vergezicht werd het weidse niks. In dat weidse niks bleek eens te meer dat onze drang naar onderhoudsvrij ons niet opeens inhaalt in het Hoeckse. De tuinen met kiezels hebben geen onderhoud nodig en de kunststof kozijnen even min in het Hoeckse. Alle klussen die ons normaal door de dag zouden helpen bestaan niet meer en wat er overblijft houd ons binnenshuis in het Hoeckse. Buiten lijkt alles nu geen onderhoud meer nodig te hebben en overleeft zonder een beetje aandacht het jaar. Binnen blijft het werk zich gewoon te herhalen stofzuigen, stoffen en watergeven lijken de hoofdtaken in het Hoeckse. En dan vergeet ik bijna het eten, drinken en slapen ook dingen die we dan nog wel zelf doen in het Hoeckse.