Hoeckse zondag
Is een rustdag in het Hoeckse een die rustdag is nu wel heel letterlijk te nemen want we blijven thuis. Thuis waar en ons bezig moeten zien te houden met de dingen die normaal niet zoveel tijd in beslag namen in het Hoeckse. En toch weten we op deze manier wel onze dagen te vullen we zijn aan het onthaasten voor het nieuwe normaal in het Hoeckse. Het nieuwe normaal zorgt er dan wel gelijk voor dat we vrijheden inleveren in het Hoeckse. Waar buiten alles gewoon groei en bloeit, zodat er op het eerste gezicht niets aan de hand is waar we ons zorgen over hoeven te maken in het Hoeckse. En toch sluimert er iets, er worden wetten in stelling gebracht die onze invloed op beslissingen van het rijk beperkt of in sommige gevallen zonder onze mening worden doorgedrukt in het Hoeckse. Waardoor we dus zomaar voor een voldongen feit kunnen staan in het Hoeckse terwijl we geen inspraak hebben gehad. Langzaam en zeker hoor je zelfs geluiden dat het einde van de wereld nabij is en dat is lang geleden in het Hoeckse. Met lang geleden bedoel ik dan de onheilspellende boodschap van een geloofsgemeenschap in het Hoeckse die mensen al hun wereldse spullen te verkopen. Zodat ze gereed waren voor de laatste dag in het Hoeckse de dag waarop er een oordeel wordt gegeven over het leven dat we hebben gehad. Een leven wat in het Hoeckse natuurlijk een stuk aangenamer was voor haar inwoners door de vrijheid die we hebben genoten. Die vrijheid zat hem de ene keer in de ruimte die ons werden gegeven en de andere keer wat het Hoeckse ons te bieden had.