Hoeckse zondag
En alsof we de speelbal zijn van de weergoden lijken we heen en weer te worden gegooid tussen goed en kwaad in het Hoeckse. Waar decaan en regen zich af lijken te wisselen terwijl we niet goed weten wat daarmee te doen in het Hoeckse. En ook al is het een rustdag het wordt een dag die inneemt teken staat van onrust en verlangen in het Hoeckse. Waardoor we eigenlijk geen kant op kunnen en lijken te zijn opgesloten zonder maar een beetje licht aan het einde van de tunnel. Toch lijken we ons er overheen te kunnen zetten als er dan weer een moment is waarop de zon gaat schijnen in het Hoeckse. Ook al zijn de momenten schaars en kort op deze rustdag in het Hoeckse en daar worden we erg onrustig van. Die onrust zorgt er ook voor dat het moeilijk is om de rust te vinden die we zo hard nodig hebben in het Hoeckse. Waar we eigenlijk zouden bij moeten tanken voor de komende week in het Hoeckse omdat er nog zoveel werk moet worden verzet. Wat eens te meer aantoont dat het werk in het Hoeckse nooit af is of ook ooit afgeraakt. De pandemie lijkt ons te zeggen dat deze manier van werken misschien wel een onderdeel zouden moeten zijn van het oude normaal in het Hoeckse. Iets wat we zo snel mogelijk van ons af zouden moeten schudden in het Hoeckse al we weten wat goed voor ons is. En ook al willen we altijd het goede doen in het Hoeckse er lijkt toch iets slecht aan de manier waarop we werken op het eiland. Wat niet wil zeggen dat we niets goed kunnen doen tijdens ons werk op het eiland in het Hoeckse zouden we er eerst over moeten nadenken. Eerst denken en dan doen lijkt dan wel de lange weg om dingen gedaan te krijgen in het Hoeckse het is niet altijd de slechtste. Soms heb je gewoon net iets meer tijd nodig voor een beter resultaat in het Hoeckse. Beter voor ons en aangenamer voor iedereen die er nadien mee moet weken of er mee wordt beoordeeld in het Hoeckse.