Hoeckse zondag
En alles wat we vandaag lijken te doen is functioneel en staat in teken van de eerste van de feestdagen in het weidse van het Hoeckse. En op deze eerste dag moeten we dan nog wel de maaltijd van gisteren verwerken maar ter gelijkertijd moeten we nog meer eten. Zodoende staat de dag dus gewoon in het teken van niet te veel eten iets wat dan toch nog een opgave lijkt te worden. Alles wat ons wordt voorgeschoteld wordt is lekker maar zeker niet licht verteerbaar. Zodat we tegen het einde van de ochtend eigenlijk al vol lijken te zitten terwijl er vanmiddag nog zoveel ter tafel zal komen, En hoe verder de middag zich voltrekt hoe meer we voelen dat al dat eten zeker niet zonder enig ongemak zal plaatsvinden. En dan is het dan toch de opgave om even door te zetten en ruimte te vinden van het avond maal. Eten tegen heug en meug op terwijl dit bij kleinere hoeveelheden had kunnen worden voorkomen. Maar de overdaad heeft zijn schade inmiddels aangericht en vol is vol en meer eten heeft eigenlijk geen zin. Het is dan toch de sociale druk die ons nu nog doet beginnen aan het avondmaal in het weidse van het Hoeckse. Hetzelfde Hoeckse wat ons eerst hard deed werken voor de oogst van dit najaar. Geeft nu in overvloed meer eten dan we biologisch kunnen verwerken in een dag in dat zelfde Hoeckse. En dat doet pijn de hoeveelheid lijkt dan nu te zorgen voor ongemak maar dan toch. Zullen we straks nog meer te doen verstouwen door de druk van overvloed in het Hoeckse. En dat geeft deze dagen eigenlijk iets wat we ons de komende dagen zullen herinneren zonder terug te willen kijken. Dus dan toch nog maar een keer proberen waar de grens nu precies ligt in het weidse van het Hoeckse.