Hoeckse zondag
En er mondjes maat geschaatst en gegleden op de ijsbanen van het Hoeckse en gelukkig blijven de grote groepen vandaag uit. Misschien maar goed ook want het ijs blijkt toch nog aan de dunne kant op sommige plekken. Gelukkig staan die plekken goed aangegeven met rood witte linten al schijnt niet iedereen te begrijpen waarom. Maar dan is daar altijd wel een dunne plek die de hardleerse schaatser wijst op het feit dat het lint er niet voor niets stond. Ook al hoor je de slachtoffers aan het einde van de baan klagen over het feit dat ze door het ijs zijn gezakt. En hoe het nu kan dat de ijsbaan open gaat terwijl het niet overal de juiste dikte heeft bereikt. Dat is nu net waarom het Hoeckse geen enkele dag hetzelfde is en er altijd wel iets te beleven valt. Zelf op deze koude maar niet te koude dag in het weidse van het Hoeckse. En voor de liefhebbers het ijs is donker en op de meeste plekken zo glad dat je de ijzers hoort zingen. Waardoor een rondje op het ijs je terug brengt naar de tijden in het Hoeckse waarbij de winter lang en koud waren. Nu de winter minder lang en koud zijn moeten we dus elk moment koesteren dat we met de ijzers over de ijsbaan kunnen zwieren. Iets wat behalve in het Hoeckse natuurlijk ook in andere landelijk gebieden wordt gekoesterd. En met een beetje geluk kunnen we aan het einde van de vorstperiode ook nog de ringstekkers op het ijs verwelkomen. Zodat het Hoeckse nogmaals kan genieten van de pracht en praal die met deze sport gepaard gaat. De me zilveren hoofdstellen van de paarden en prachtig gedecoreerde sleeën die over het ijs glijden. Weer een stukje folklore die nog aanwezig is in het weidse Hoeckse en op hoogtij dagen kan worden getoond.