Hoekse donderdag

Is het dan toch weer de laatste dag van dit jaar, een vol van gebeurtenissen die een deel van ons leven zijn geworden. Met momenten van geluk en verdriet die samen een bewogen jaar vorm hebben gegeven. En dat jaar sluiten we vandaag af met een terugblik naar momenten van echte liefde en warme gevoelens die afgewisseld werden door momenten van verdriet. Momenten waarin andere hun geluk vonden of de rust waarna ze al zolang verlangde. En die momenten vormen nu het jaar dat we achter ons laten in onze herinneringen en waarop we terug kunnen kijken met trost. Zulke momenten zullen terug komen in je herinneringen op de tijdstippen waarop je het even hebt gehad met de wereld en met sommige mensen om je heen. Of op de momenten die je graag had willen delen, delen met mensen die nu een andere plaats hebben gevonden en waarmee je die momenten niet meer kunt delen. Maar in gedachte deel je die momenten dan toch nog door de herinnering aan de tijden die je samen hebt gehad. In het weidse van het Hoeckse zijn deze momenten een houvast die er voor zorgt dat je kan blijven aarden. Zodat je een onderdeel blijft van alles om je heen in het Hoeckse zonder je te hoeven afvragen waarom. Want in sommige jaren kan het waarom het soms winnen van het accepteren van dingen die je meemaakt om je heen. En soms kan zo’n moment je wereld heel klein maken iets wat in het weidse van het Hoekse natuurlijk niet gewent bent. Maar ook kleine dingen en momenten hebben hun plaats in het weidse alleen vallen ze daar minder op. Zo leer je de kleine dingen meer waarderen dan de grote gebaren die je vaker mee lijkt te maken. Doordat je sommige kleine momenten over het hoofd hebt gezien daarbij. Hoef je echter niet te wanhopen want  elk moment maakt je leven rijker.