Hoeckse dinsdag
De dinsdag brengt de verkoeling waar we na de afgelopen drie warme dagen zo naar verlangde. En brengt tevens de verkoeling die noodzakelijk is om de verhitte gedachten uit ons systeem te krijgen. Het werd mij gisteren bijna fataal de besluitenloosheid en het onvermogen tot het maken van een vast omlijnde afspraak. Vrouwen lijken in sommige gevallen vreemd, buitenaards en onmogelijk, nu weet ik dat er van mijn als man wordt verwacht dat ik lijdzaam toe zie en vervolgens volg. Maar deze keer leek het echt even of ik op een andere planeet was beland en eentje waar vrouwen niet te begrijpen waren. Hierdoor stond ik op het punt de reddingscapsule te gebruiken om mij zover mogelijk uit het bereik van het wezen de vrouw te brengen. Het wezen dat ik in de dagen ervoor had aanbeden en verafgood werd opeens iets waarvoor ik een apathie had. Nu is het Hoeckse groot en zijn de weidse vergezichten niet iets waar je gauw overheen kijkt. Maar op een of andere manier was ik zover dat ik het Hoeckse niet groot genoeg vond om samen te zijn met een vrouw. Het onbehagelijke gevoel dat ik kreeg als ik maar even keek wat er nu weer aan de hand was raakte ik maar niet kwijt. Als man hoop je dan, meestal dat het tijdelijk is en samen gaat met de cyclus die een vrouw nu eenmaal doorloopt. Maar in het Hoeckse liggen soms dingen net iets anders, waardoor de verstandhouding op zulke momenten onder druk komt te staan. Zo kan er tegen je worden gezegd dat je een eikel bent omdat je altijd zo meegaand bent en nooit kritisch bent(volgzaam). Terwijl je vijf minuten later weer de gebeten hond bent omdat je, je te kritisch uitlaat om een kledingstuk of houding. En met een normale temperatuur zal het je worst wezen maar op een dag als gisteren denk je dan als het dan toch worst mag wezen dan osseworst.