Hoeckse dinsdag
Heeft eigenlijk weinig verrassingen in peto wat alles blijft een beetje zoals het was de afgelopen dagen. En soms lijkt het hierdoor dat we stilstaan in het Hoeckse en hierdoor is er dan altijd weer die vraag waarheen waarvoor. Niet dat we het vooruit kijken aan het verleren zijn echter de noodzaak tot vooruit gaan lijkt weg. Hierdoor is een plan of visie iets wat bijna als vies en onwerkelijk wordt ervaren. Dit terwijl onze vader en moeders, opa’s en oma’s er alles aan hebben gedaan om zo ver te komen dat alles weer opgebouwd werd. En zelfs beter als voorheen samen hebben zij iets gemaakt wat we nu langzaam aan het afbreken lijken te zijn. Maar hierdoor in is kiezen een duivels dilemma geworden en blijft een plan of visie in de lade. Tot op het moment dat het te laat is en er geen weg terug meer is en we worden meegesleept met de storm. En dit zonder dat we daar nog enige invloed op uit kunnen oefenen of er nog sturing aan kunnen geven. Zolang we alleen over dingen lijken te praten blijven echte acties uit en is er geen vooruit gang. Maar wat te doen is de vraag die rond zoemt in het Hoeckse. Nu is een ding belangrijk en dat is dat de handen weer uit de zakken te halen en bereid zijn op je neus te gaan. Want een ding is duidelijk er is niets wat zomaar op je duermad land behalve de blauwe brief van de belasting. En zelfs deze zekerheid heeft zijn langste tijd gehad en zullen we binnen niet afzienbare tijd moeten gaan missen. Zeker is een dingen om te overleven hoef je alleen maar te eten en te drinken. Maar om vooruit te komen zullen we meer moeten doen dan overleven en in de diepte moeten investeren. Om zo de weg vooruit weer te kunnen pakken of terug kijken als de nomaden die we eens waren.