Hoeckse dinsdag
En alles wat de eerste dag van de week tekende was vandaag als sneeuw voor de zon verdwenen en we hadden ons weer herpakt. Maar wat was er dan toch ook al weer aan de hand de afgelopen dagen ons korte termijn geheugen is lek als een zeef. Daarom houden we het ook al zolang vol in het Hoeckse dat met veel moeite is onttrokken aan het water. Zoals een moeder na het baren vergeten is hoeveel pijn ze hiervoor moest doorstaan. Het is allemaal vergeten als het kindje in de armen rust alleen de man de huizes heeft iets langer last van de geestelijke pijn die hem is aangedaan. Het is eigenlijk net alsof ons leven bestaat uit dingen vergeten en vergeven. Alleen schijnen sommige mensen de laatste twee niet te beheersen. Waardoor het leven soms lijkt op een functioneringsgesprek met de bij behorende vragenlijst. Met de geheide in kopertjes zoals het, heb je het naar je zin op je werk. Nu staat zin voor mij voor veel dingen maar eigenlijk niet voor werk. Zo heb ik veel dingen waar ik zin aan heb maar die dingen staan voor een beheersbaar begrip. Iets wat ik niet kan terug vinden in het begrip werk wat je niet kan eten, proeven of liefhebben. Hoe kan je iets waar je een haat en liefde verhouding mee hebt nu benoemen als werk. Al wordt er tegenwoordig wel veel werk in relaties gestopt er wordt toch raar op gekeken als je de baas de ene keer de liefde toekent en de andere keer de tent uitvecht. In sommige gevallen zou dat wel tot een verbeterde werksfeer kunnen lijden maar de buitenwacht zou er toch fronsend naar kijken. Maar daar blijft het niet bij want de volgende vraag is steevast wat de goede punten en verbeterpunten zijn. Iets wat ik wel denk maar nooit hardop zeg zelf niet op sommige momenten van zwakte.